Се почна од едно здраво на нет, едно преголемо другарство
што дојде до момент тоа другарство да неможе да го сруши ни најголемата сила на светот, ми влезе во срцето потајно, никогаш не ни помислив дека толку ќе ми станеш мила и драга и дека ќе те засакам до толку, но за жал не ми беше возвратено од твоја
страна толку другарство и љубов колку од мене према тебе.
Живеев со надеж дека секој ден од некаде ќе се...
Си ги земавме зборовите еден со друг од уста... мислевме за исти
работи и зборувавме за нив на ист начин... така што изгледаше како од секогаш да се познаваме... Беше осум години помлада од мене, и несебично и ја покажував патеката по која треба да се движи... И кажував како во животот на секој...
Знам дека си ветив дека нема да се навраќам на минатото
и да живеам во спомени,и самиот ми кажа "минатото е изгубена битка"...сфаќам дека тоа навистина е така, минатото навистина е изгубена битка, нешто што не можеш да го смениш. Читајќи ја и последната порака од тебе, ме обзема чувство на тага, болка,
горчина, копнеж по нешто што постоеше, а кога сето тоа ќе се...
Те сонувам иако не смеам, иако не сакам. Луѓето се сеќаваат на минатото ако сакаат, но забораваат ако можат. Кога мислам на тебе и самотијатa ми е убава. И животот ми добива некаква смисла, но често како да ги одбегнувам полесните патишта и создава испреплеткани случки , можеби за поука.
Полноќ е...се прашувам кога поминаа денот.Но ако,нека те течат како
мирна река.Никогаш не ни помислував колку еден ден ќе сакам тие да прелетаат...
Да имав некоја моќ ќе побарав да се забрза времето...да прелетаат сите денови и месеци затоа што се бесцелни кога ти не си до мене...немам на што да се радувам во оние досадни часови.
Се прашувам дали да жалам за деновите што заедно ги поминувавме или да се радувам на оние што допрва ќе дојдат...
Правила на користење | За СМС Пораки